Τράνζιτο
«Mασσαλία 1940. Παλιοί μαχητές του Ισπανικού Εμφυλίου, λιποτάκτες, Εβραίοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες και Γερμανοί αντίθετοι με τον ναζισμό -κάποιοι απ' αυτούς πρόσφυγες στη Γαλλία από το 1933, όπως η Άννα Ζέγκερς-, όλοι αυτοί που η Βέρμαχτ κυνηγά βρίσκονται με την πλάτη στραμμένη στη Μεσόγειο, με την αναμονή μιας υποθετικής επιβίβασης σε κάποιο πλοίο προς την ελευθερία. Και αν η Μασσαλία βρίσκεται ακόμα σε ελεύθερη ζώνη, κανένας μεταξύ των φυγάδων δεν έχει αμφιβολίες για την επικείμενη ολοκληρωτική κατοχή της Γαλλίας. Η φωνή και το βλέμμα του ανώνυμου αφηγητή παίζουν εδώ το ρόλο του οδηγού».
Seghers, Anna. Τράνζιτο. Αθήνα: Εκδόσεις Άγρα, 2006. [Μ SEG]
«Mασσαλία 1940. Παλιοί μαχητές του Ισπανικού Εμφυλίου, λιποτάκτες, Εβραίοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες και Γερμανοί αντίθετοι με τον ναζισμό -κάποιοι απ' αυτούς πρόσφυγες στη Γαλλία από το 1933, όπως η Άννα Ζέγκερς-, όλοι αυτοί που η Βέρμαχτ κυνηγά βρίσκονται με την πλάτη στραμμένη στη Μεσόγειο, με την αναμονή μιας υποθετικής επιβίβασης σε κάποιο πλοίο προς την ελευθερία. Και αν η Μασσαλία βρίσκεται ακόμα σε ελεύθερη ζώνη, κανένας μεταξύ των φυγάδων δεν έχει αμφιβολίες για την επικείμενη ολοκληρωτική κατοχή της Γαλλίας.Η φωνή και το βλέμμα του ανώνυμου αφηγητή παίζουν εδώ το ρόλο του οδηγού. Εισερχόμαστε λοιπόν μαζί του στο εσωτερικό των καφενείων του Παλιού Λιμανιού. Στα δρομάκια της πόλης, ο άνεμος μιστράλ διασκορπίζει τα χαρτιά και παλιές εφημερίδες, όπως το κάνει με αυτούς τους άντρες και τις γυναίκες που ελπίζουν να θέσουν τον ωκεανό ανάμεσα στη βαρβαρότητα και τον εαυτό τους. Τα υπερπλήρη τυφλά ξενοδοχεία χρησιμεύουν για προσωρινές κρυψώνες όπου άνθρωποι ζουν και πεθαίνουν. Οι έρωτες που γεννιούνται είναι προσωρινοί και υπονομευμένοι εξαρχής από την εμμονή της αναχώρησης και τον ανώνυμο τρόπο της αναγκαστικής, ίσως οριστικής εγκατάλειψης της Ευρώπης. Δύο άντρες αγαπούν την ίδια γυναίκα, ενώ αυτή αναζητά τα ίχνη ενός τρίτου, συγγραφέα, ο οποίος στο μεταξύ έχει αυτοκτονήσει...».
-από το οπισθόφυλλο
«Το Τράνζιτο είναι από τα βιβλία που επεμβαίνουν στη ζωή μου, που η ζωή μου συνεχίζει να τα γράφει, έτσι ώστε κάθε δύο ή τρία χρόνια να πρέπει να τα ξαναδιαβάζω για να δω τι έχει συμβεί στο μεταξύ σε μένα και σ' εκείνα. [...]Η επιμονή με την οποία δούλεψε η Άννα Ζέγκερς το "Τράνζιτο" -στο ρυθμό των γεγονότων, η ίδια σε τράνζιτο, η ίδια περιμένοντας στους προθαλάμους των διαφόρων προξενείων της Μασσαλίας, περιμένοντας στα καφέ, ριψοκινδυνεύοντας ακόμα μια φορά να πέσει στα χέρια των Γερμανών ή να την παραδώσουν σε αυτούς, με την πιο μεγάλη ψυχολογική πίεση-, αυτή η επιμονή είναι επίσης μια απόδειξη για τη δύναμη που μπορεί να δώσει μια τέτοια πειθαρχία, μια τέτοια δουλειά».
- από την Εισαγωγή της Christa Wolf
«Αν τούτο το μυθιστόρημα της Άννα Ζέγκερς αποδείχτηκε το ωραιότερό της, αυτό οφείλεται στην τρομακτική μοναδικότητα της ιστορικοπολιτιστικής κατάστασης που επιλέχθηκε ως πρότυπο: η Μασσαλία το 1940. Το γεγονός που στη γλώσσα μας ονομάζεται ακόμη τόσο χαριτωμένα -σαν να ήταν μια επιχείρηση προσκόπων- "εκστρατεία στη Γαλλία", ανάγκασε έναν ολόκληρο λαό μεταναστών να φύγει κυνηγημένος από το Παρίσι, απ' όλα τα μέρη της Γαλλίας, από στρατόπεδα, ξενοδοχεία, πανσιόν. Όλοι πάσχιζαν να φτάσουν στον μοναδικό προορισμό που τους απέμενε: τη Μασσαλία...».
- Heinrich Boll
Βιογραφικό σημείωμα της Anna Seghers
«Η Άννα Ζέγκερς γεννήθηκε το 1900 στο Μάιντς της Γερμανίας με το όνομα Νέττυ Ράιλινγκ. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο ιστορία της τέχνης, φιλολογία και ιστορία. Το 1924 έλαβε το διδακτορικό φιλοσοφίας από το πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Την ίδια χρονιά δημοσιεύει το πρώτο της διήγημα. Το 1925 παντρεύεται τον Ούγγρο φιλόσοφο και οικονομολόγο Λάζλο Ραντβάνυ. Το 1928 της απονέμεται το βραβείο Κλάιστ για το μυθιστόρημά της "Η επανάσταση των ψαράδων της Σάντα Μπάρμπαρα". Μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, το 1933 μεταναστεύει οικογενειακώς στη Γαλλία. Το 1941 καταφέρνουν όλοι να φύγουν με ένα φορτηγό πλοίο για τη Μαρτινίκα. Άλλοι συνεπιβάτες: ο Claude Levi-Strauss, ο Victor Serge και ο Andre Breton. Αργότερα τον ίδιο χρόνο μπαρκάρουν για τη Νέα Υόρκη, όπου δεν γίνονται δεκτοί απ’ το FBI και καταλήγουν στο Μεξικό, όπου και εγκαθίσανται. Το 1943 γράφει το Τράνζιτο, που αναφέρεται στην αναμονή των φυγάδων αντιπάλων του ναζισμού στη Μασσαλία για μια βίζα. Το 1947 επιστρέφει στη Γερμανία, στο Ανατολικό Βερολίνο. Το 1951 τιμάται με το βραβείο Μπύχνερ. Το 1949 γίνεται μέλος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Το 1952 εκλέγεται πρόεδρος της Ένωσης Συγγραφέων της Ανατολικής Γερμανίας μέχρι το 1978, οπότε γίνεται επίτιμη πρόεδρος. Πεθαίνει το 1982».
- από το αυτί του βιβλίου
Άλλα βιβλία της Anna Seghers διαθέσιμα στη βιβλιοθήκη:
Seghers, Anna. Το τέλος. Αθήνα: Άγρα, 2003. (M SEG)
Seghers, Anna. Ο έβδομος σταυρός: ένα μυθιστόρημα από τη χιτλερική Γερμανία. Αθήνα: Κέδρος, 2008. (M SEG)
Seghers, Anna. Ο έβδομος σταυρός. Αθήνα: Σ. ι. Ζαχαρόπουλος, 1981. (M SEG)
Περαιτέρω εργογραφία
Seghers, Anna. Η συνάντηση. Αθήνα: Άγρα, 2005.
Seghers, Anna. Εκείνο ακριβώς το μπλε. Αθήνα: Άγρα, 2002.
Seghers, Anna. Η εκδρομή των κοριτσιών που χάθηκαν. Αθήνα: Άγρα, 2000.
Seghers, Anna. Η εκδρομή των νεκρών κοριτσιών. Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή, 1990.
Seghers, Anna. Ιστορίες του χτες και του σήμερα. Αθήνα: Σύγχρονη Εποχή, 1988.
Ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες
http://jwa.org/encyclopedia/article/seghers-anna (Jewish Women’s Archive)
http://www.pennilesspress.co.uk/prose/anna_seghers.htm (The Penniless Press On-line)
http://www.wsj.com/articles/SB10001424127887324507404578593682497351200(Review of the book “Transit” in The Wall Street Journal)