Με αφορμή την τελευταία έκδοση των ποιημάτων της…

Βιογραφικό σημείωμα

Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε στην Καλαμάτα, κόρη του γυμνασιάρχη Ευγένιου Πολυδούρη και της Κυριακής το γένος Μαρκάτου. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Γύθειο, τα Φιλιατρά και την Καλαμάτα, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο και το 1916 δημοσίευσε το πεζοτράγουδο “Ο πόνος της μάνας” στο περιοδικό Οικογενειακός Αστήρ. Τον ίδιο χρόνο συγκέντρωσε ποιήματα στη συλλογή Μαργαρίτες, την οποία δεν εξέδωσε. Το 1918 διορίστηκε στη Νομαρχία Μεσσηνίας. Το 1920 πέθαναν και οι δυο γονείς της, πρώτα ο πατέρας της και σαράντα μέρες αργότερα η μητέρα της. Το 1922 μετατέθηκε στη Νομαρχία Αττικής. Είχε ήδη γραφτεί στη Νομική Σχολή. Τότε γνωρίστηκε με τον Κώστα Καρυωτάκη, τον οποίο ερωτεύτηκε παράφορα, και δημοσίευσε στίχους στα περιοδικά Έσπερος (Σύρου), Ελληνική Επιθεώρησις, Πανδώρα, Παιδική Χαρά και Εύα.

To 1924 εγκατέλειψε τις σπουδές της και γράφτηκε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Σχολή Κουναλάκη. Το 1926 πήρε μέρος σε παράσταση του έργου του Νικοντέμι Το Κουρέλι και πήγε στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε μαθήματα στη σχολή ραπτικής Pigier. Στο Παρίσι προσβλήθηκε από φυματίωση και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Charite. Επέστρεψε στην Αθήνα το 1928 και μπήκε στο σανατόριο Σωτηρία και αργότερα στην κλινική Χρηστομάνου, όπου πέθανε σε ηλικία εικοσιοχτώ χρόνων. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της πρόλαβε να εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Τρίλλιες που σβύνουν (1928) και Ηχώ στο χάος (1929).

Η Μαρία Πολυδούρη τοποθετείται στη γενιά των νεορομαντικών ή παρακμιακών ελλήνων ποιητών του Μεσοπολέμου, μαζί με ονόματα όπως του Τέλλου Άγρα, του Κώστα Καρυωτάκη, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Κώστα Ουράνη. Στο πρώιμο ποιητικό της έργο (πριν το ταξίδι της στο Παρίσι) διακρίνονται έντονες νεορομαντικές τάσεις, επιρροές από το ρεύμα του συμβολισμού και βιωματικό ύφος, ενώ μετά την αρρώστια της, την επιστροφή στην Αθήνα και την αυτοκτονία του Καρυωτάκη το μελοδραματικό στοιχείο υποχωρεί και ο λόγος της γίνεται πιο επιμελημένος. Η γραφή της είναι έντονα φορτισμένη συναισθηματικά με θεματικό προσανατολισμό γύρω από τον έρωτα και το θάνατο. Έγραψε επίσης μια νουβέλα με τίτλο Μυθιστόρημα και κάποιες ποιητικές μεταφράσεις που περιλαμβάνονται στον τόμο των Απάντων της του 1982 με επιμέλεια του Τάκη Μενδράκου.

Πηγή: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου

Βιβλία της Μαρίας Πολυδούρη στη βιβλιοθήκη:

Άπαντα. Αθήνα: Εστία, 1961. (891.74 ΠΟΛ)

Άπαντα. Αθήνα: Αστέρι, 1982. (891.74 ΠΟΛ)

Ποιήματα. Αθήνα: Εκδόσεις Γ. Οικονόμου, [1981]. (891.74 ΠΟΛ)

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες: τα ποιήματα. Αθήνα: Μεταίχμιο, 2011. (891.74 ΠΟΛ)

Τα ποιήματα. Αθήνα: Εστία, 2014. (891.74 ΠΟΛ)

Άλλα έργα της ποιήτριας:

Τρίλλιες που σβύνουν. Αθήνα: Α. Μ. Κοντομάρης και Σία, 1928.Ηχώ στο χάος. Αθήνα:  Γ. Η. Καλλέργης, 1929.Μιλώ για την αγάπη σου, όλα τα ποιήματα. Αθήνα: Modern Times, 1998.

Άπαντα ποιητικά. Αθήνα: Χώρος Ποίησης Σικυώνιος, 2007.

Άπαντα. Αθήνα: Πελεκάνος, 2012.

 Ενδιαφέροντα άρθρα και ιστοσελίδες:

http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=461&t=344 (Εθνικό Κέντρο Βιβίου)

http://www.sansimera.gr/biographies/245 (Σαν Σήμερα.gr)

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/maria_polydoyrh/anekdota_poihmata.htm (Ανέκδοτα ποιήματα)

http://fotodendro.blogspot.gr/2013/03/blog-post_24.html (Φωτόδεντρο)

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=571947 (Το Βήμα)

http://www.lifo.gr/team/selides/46710 (Lifo)

http://www.youtube.com/watch?v=FhU8ACWn4oU (Γράμμα του Κώστα Καρυωτάκη στη Μαρία Πολυδούρη το 1922)

http://www.tempo.gr/themata-afierwmata/19420-kariotakis-polidouri# (Καρυωτάκης – Πολυδούρη: μια ιστορία από το παρελθόν)

http://www.acropoltheater.gr/parastaseis/kentriki/odos-polidouri.aspx (Θεατρικό για την Μ. Πολυδούρη)

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=416617 (Ελευθεροτυπία)

http://uperaspisitispoiisis.blogspot.gr/2009/03/blog-post_21.html (Από το ημερολόγιο της Μ. Πολυδούρη)